czwartek, 3 lipca 2014

Prolog

 
 
Leniwie wstałam z łóżka i przeciągnęłam się. Ukradkiem spojrzałam na zdjęcie rodziców  stojące na  beżowej komodzie. Fotografia została zrobiona 03.05.2006r. Dzień przed ich śmiercią. Miałam wtedy zaledwie 8 lat. Jednak pamiętam dokładnie cały ten dzień! Klatka za klatkę przewija przewija się on w moich myślach. Nigdy nie ustaje. Zawsze dobiega do końca.


 
*RETROSPEKCJA*

 
 

        Mała dziewczynka wraz z rodzicami i młodszą siostrą zaciekawieni wpatrywali się w duży ekran telewizora. Zwykły piątkowy wieczór. A jednak. Gdy dziewczynka usypiała z wielkim hukiem zostały otwarte drzwi wejściowe. Do pomieszczenia weszło trzej mężczyzn ubranych na czarno w kominiarkach. Mama przyglądała się całemu wydarzeniu, a tata kazał schować się dzieciom pod łóżkiem. Wystraszone siostry, jak marionetki wykonały rozkaz ojca. Jedyne co było później słychać to krzyki i wystrzał z broni. Obydwoje padli na ziemię martwi. Oprawcy szybko opuścili dom. Dziewczynka, gdy zobaczyła, że jej rodzice nie żyją wybuchła głośnym płaczem. Widziała tylko jasne włosy i niebieskie oczy, które będą ją prześladować do końca życia.
 
 
*KONIEC RETROSPEKCJI*
 
 
        Pojedyncza łza bezradności spłynęła po moim policzku. Codziennie zadawałam sobie pytanie: co by było gdyby... No właśnie przeszłości cofnąć nie mogę.
"Gdybyśmy tylko mogli zatrzymać to życie przez kolejny dzień.
Gdybyśmy tylko mogli cofnąć czas*"
To przeze mnie. To przeze mnie wtedy zostali postrzeleni. Mogłam coś zrobić. Ale ja tylko leżałam bezczynnie pod łóżkiem i czekałam na dalszy rozwój wydarzeń. Tylko jedna rzecz ciekawi mnie najbardziej: DLACZEGO?! Dlaczego akurat Oni?!
I postanowiłam za wszelką cenę dowiedzieć się tego.
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
 *One direction"Moments"
Witam na moim pierwszym blogi i właściwie pod pierwszą notką. Wiem, wiem prolog jest okropny, a nic innego nie przychodziło mi do głowy. Tak właściwie to dzisiaj nie miała pojawić się ta notka, ale jeden komentarz Zayn'a  Styles zmotywował mnie do napisania. Mam nadzieję, że wyrazicie swoją opinię w komentarzach.
Do napisania:
Rose Carter xoxo. 


8 komentarzy:

  1. Super się zapowiada. Jest w tych klimatach które kocham.
    Czekam ;*

    OdpowiedzUsuń
  2. Strasznie zaciekawił mnie prolog i czekam na więcej kochana ! :*
    Uwielbiam tego typu opowiadania <3

    OdpowiedzUsuń
  3. Widzisz jestem motywująca :D Prolog jest świetny, świetnie zapowiada, czekam na pierwszy rozdział. Mam nadzieję, że i on pojawi się nie długo po tym jak dodam ten komentarz :D

    OdpowiedzUsuń
  4. Obejrzałam zwiastun, który jest boski *O*
    i tak się tutaj znalazłam :3
    Spodobał mi się Prolog,
    ale ,,zostały otwarte drzwi wejściowe,, ta rodzina nie zamyka ich na klucz XD ?
    nie lepiej napisać, że na przykład zostały wyważone ? :3
    tak wiem lubię się czepiać ;-; XD
    także ten
    pewno ojciec nie oddał pieniędzy i dlatego gang ich zabił?
    i czemu zostawili dziewczynkę? Nie dostrzegli jej? ;d
    btw. w pierwszym rozdziale bardziej się rozpiszę iiii jestem ciekawa co dalej się wydarzy.... życzę weny :3 Siii ja <:
    + obserwuje ^.^


    OdpowiedzUsuń
  5. Sorry, ale czytanie tak małej czcionki jest zbyt męczące. Powiększ ją trochę, to wpadnę ponownie ;) (

    OdpowiedzUsuń
  6. i pomyśleć, ze to jest ten szablon który pokochałam na wyimaginowanej. Gdy oglądała tą notkę na szabloniarni pomyślałam, ej ja ja znam, tą ktora zamówiła szablon. Jeszcze nie przeczytałam prologu,a le już się za to zabieram i zaraz ci go ocenie

    OdpowiedzUsuń
  7. Hej, nominowałam cię do nagrody LBA:) Więcej szczegółów znajdziesz u mnie: http://through-the-dark-1d-fanfiction.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń

Szablon by Selly